नाम्चे पुग्दा अन्धकार भएको थियो । गुम्बाको ढुङ्गा र माटो कोठामा लगेर एउटा प्लास्टिकमा पोको पारेर एउटा कपडामा बेरें र सुरक्षितसाथ झोलामा राखें । नुवाइधुवाइ गरेर शृङ्गारिएर म तल ओर्लिएँ । मेरो त्यो रुप देखेर ल्हाक्पा र सूर्यजी छक्क परे ।
मैले भनें, “डिस्को जाऊँ ।” दुवैले मुखामुख गरे ।
“आराम गर्नुस् आज । थकाइ पनि लाग्यो होला ।”, सूर्यजी मलाई आराम गर्न सुझाइरहेका थिए ।